| نظریه اعتصام؛ ظرفیت و کاربست آن در مواجهه با تحولات و حل بحران های سیاسی أمت اسلامی (1) |
| کد مقاله : 1011-TAGHRIB |
| نویسندگان |
|
محمد ذوالفقاری * سازمان و سمت: مسئول نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاههای ازاد اسلامی استان گلستان
محل تحصیل: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی«ره» در قم- حوزه علمیه قم، دروس خارج |
| چکیده مقاله |
| در شرایطی که جهان اسلام با چالش هایی از جنس تفرقه مواجه است، تدبر در الگوی مطلوب إتحاد امت اسلامی امری ضروری به شمار می آید. در میان واژگان کاربردی در این موضوع، نگارنده «اعتصام» را - که مفهومی قرآنی و دارای معنایی متعالی تر از واژگانی همچون وحدت، اتحاد و همگرایی می باشد- برگزیده و آن را در قالب یک نظریه ارائه کرده است. تعالی این نظریه از آن جهت است که دعوت به اتحاد بدون استمداد از یک ریشه اخلاقى و عقیدتی، بى اثر و یا بسیار کم اثر خواهد بود. تقوای سیاسی مقدمه اعتصام سیاسی و متعلق آن حبل الله است و این بیانگر دو بعد اخلاقی و اعتقادی در آن است. نظریه اعتصام امت اسلامی، نظریه ای عقلانی، فطری(توحیدی) و قرآنی است که به تبیین الگوی مطلوب إتحاد امت اسلامی پرداخته است. نظریه مذکور از اقتضاءات و ظرفیت های زیادی برای پاسخگویی به عمده ترین مسائل در عرصه سیاسی و اجتماعی از جمله ایجاد اتحاد، اصلاحگری، حل اختلافات، بحران ها و در نهایت تحقق سعادت امت اسلامی برخوردار است. اتحاد محصول قریب، عینی و طبیعی نظریه اعتصام است. این نظریه با تاثیر گذاری عمیق بر سیاست داخلی و خارجی کشورهای مسلمان، زمینه تشکیل مدینه فاضله، ملت فاضله، امت فاضله(امه وسطا) و جهان مملو از عدالت را فراهم خواهد کرد. از این جهت نظریه اعتصام بدیلی مطلوب برای نظریه های همگرایی و جهانی سازی در سطوح فراملی می باشد. در این تحقیق از روش تفسیری، توصیفی و تحلیلی استفاده شده است. |
| کلیدواژه ها |
| واژگان کلیدی : نظریه إعتصام، إسلام، أمت اسلامی، إتحاد، وحدت |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |